Green heart
nature farm

Vierduizend bomen en struiken. In het buitengebied van Geffen realiseren de Australische Kestrel Maher en Geert-Jan van Nistelrooij een voedselbos. ,,De natuur kan ons zoveel geven.”

Door Wouter ter Haar

Waarom staan er geen bomen? Die prangende en onthutsend eenvoudige vraag stelde de Australische Kestrel Maher – op bezoek voor een kopje thee – aan Geert-Jan van Nistelrooij. De Geffenaar leidde haar rond op het stuk land dat hij verworven had. Van het kopje thee kwam het tot een serieuze relatie. En de vraag van Maher, opgegroeid in het Australische oerwoud, leidde tot een omvangrijk project. Het tweetal, verliefd geworden tijdens een Avatar-cursus voor persoonlijke ontwikkeling in de Verenigde Staten, werkt aan de aanleg van een voedselbos.

Dat voedselbos wordt ten oosten van de dorpskern van Geffen – daar waar de ouders van Van Nistelrooij een boerderij hadden en hij zijn jeugdjaren doorbracht – gerealiseerd.  Van Nistelrooij: ,,Het is uiteindelijk de bedoeling dat we een bos realiseren met bomen, planten en struiken die eetbaar zijn. Het moet een bos worden waar de natuur leidend is, vol van leven.” Maher: ,,Met insecten, bijen, vlinders, kikkers, salamanders, vogels, egels, dassen en wat allemaal niet meer. We willen hier het eco-systeem herstellen en leven van wat de natuur ons allemaal zal gaan schenken.”  

De Green Heart Nature Farm heeft de beschikking over zo’n 2,5 hectare grond. Inmiddels zijn er gedurende verschillende plant weekenden al zo’n drieduizend bomen geplant. Op 30 januari wordt er weer geplant. Uiteindelijk moeten er vierduizend bomen en struiken gaan groeien. ,,Nu zijn het inderdaad nog allemaal dunne en kleine sprietjes, maar we verwachten dat we komend voorjaar al de eerste vruchten kunnen plukken. Dat gaat best wel snel”, zegt Maher, die haar zinnen smakelijk doorspekt met woorden en zinssneden uit haar moederland.

Beiden zijn zich er zeer van bewust dat het een project van de lange adem is. Van Nistelrooij: ,,We laten de natuur haar nuttige werk doen. De natuur bepaalt voor ons het tijdspad. Het zal inderdaad wel een jaar of twintig, dertig zijn voordat hier een echt bos staat. Maar wij hebben de tijd.” Maher: ,,We willen en kunnen de natuur niet opjagen. De mensen hebben het, overal ter wereld, al veel te vaak verpest. We moeten meer respect tonen voor de natuur en proberen weer de verbinding te zoeken. Een beetje zoals de Aboriginals in Australië dat doen. Die zeggen ook niet ‘dit is mijn grond’. Zij voelen dat ze te gast zijn op aarde.”

In totaal komen er meer dan honderd verschillende bomen en struiken die uiteindelijk het voedselbos moeten gaan vormen. Maher – gadegeslagen door de ganzen, een paar hangbuikzwijnen, acht schapen en wat loopeenden – somt op: ,,een inheems deel met Krentenbomen, kornoelje, lijsterbes, meidoorn, hazelnoot, beuken, wilgen, vlierbes, walnoot en nog veel meer. En ook een exotisch deel met bijzondere soorten zoals paw paw, hartnoten, schapenbes, bloedperzik, dadelboom, sneeuwklokjesboom, augurkenstruik, kaki’s, nashipeer, olijwilg en zilverbes. 

Ondanks dat Maher veel diploma’s en ervaring in duurzame landmanagement en Permacultuur  heeft moest zij constateren dat in Brabant een heel ander klimaat heerst. Daarom zocht ze begeleiding van studenten van de Landbouw Hogeschool Wageningen. Van Nistelrooij: ,,Dit is ons levenswerk. Over 25, 30 jaar staat hier een bos met veel biodiversiteit. En volop leven. Prachtig toch?”

Het tweetal is inmiddels zo’n drie jaar bezig met de realisatie van het bos. Maher heeft zich er compleet op toegelegd; Van Nistelrooij is als werktuigbouwkundige nog actief als freelance projectmanager voor de bouw van stalen bruggen. Het paar, dat trouwde in het labyrynth op het land, heeft voor de aanschaf van de bomen subsidie verkregen bij de provincie en de gemeente Oss, dat ook de toezegging deed dat er in de directe nabijheid van het natuurbos de natuur de overhand houdt. Van Nistelrooij: ,,We vinden het heel belangrijk om onze directe buren en iedereen die geïnteresseerd is in dit project, er nauw bij te betrekken.”

De hoop is dat de bomen en struiken volop noten en vruchten gaan opleveren. Maher: ,,De natuur kan ons zoveel geven. Dat zijn we in ons moderne tijd helemaal vergeten. Wij willen dat weer mogelijk maken.” En Van Nistelrooij droomt hardop: ,,Ik stel me zo voor dat we straks een chef-kok uitnodigen die hier een eerste klas maaltijd bereid met producten uit ons bos. En dat we dat met allemaal mensen in het bos op eten. Of dat we jam of vruchten uit ons bos kunnen gaan verkopen. Dat zou toch geweldig zijn?”